Γιατί να επιλέξετε το επάγγελμα του νοσηλευτή

Είναι πάντα εκεί, δίπλα στον κάθε ασθενή με την μπλε ή την λευκή του στολή. Το επάγγελμα του νοσηλευτή ξεκίνησε στην αρχαιότητα και τον 19^ο αιώνα με την συνεισφορά της Florence Nightingale λειτούργησε η πρώτη σχολή νοσηλευτών στην Αγγλία. Επικοινωνήσαμε με την κ. Άνδρια Σύκα (RN, BSc Νοσηλευτικής, MSc διοίκησης μονάδων υγείας) που εργάζεται ως νοσηλεύτρια στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας στη μονάδα εντατικής θεραπείας για να μιλήσει για το επάγγελμα που επέλεξε να κάνει.

Γιατί επιλέξατε να ασχοληθείτε με την νοσηλευτική;

Στο Λύκειο ακολουθούσα την κατεύθυνση του κλασικού, δηλαδή έκανα μαθήματα αρχαία ελληνικά, λατινικά, ιστορία και έτσι αρχικά είχα εξασφαλίσει θέση και σε ελληνικό πανεπιστήμιο (Πανεπιστήμιο Κρήτης) στο τομέα των παιδαγωγικών (δασκάλα). Παράλληλα, στο σχολείο έκανα και το μάθημα της βιολογίας και έτσι είχα την ευκαιρία να διεκδικήσω και θέση στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου στο κλάδο της νοσηλευτικής. Διάλεξα τη νοσηλευτική επειδή εκείνη την εποχή που είχα περάσει στο τεχνολογικό πανεπιστήμιο Κύπρου, ήταν η πρώτη χρονιά που ο κλάδος της νοσηλευτικής γινόταν πανεπιστημιακός στη Κύπρο (το 2007). Ήταν ένας υποσχόμενος κλάδος με άμεση εργοδότηση. Φυσικά, όποιον από τους δύο κλάδους και αν ακολουθούσα θα ήμουν κοντά στον άνθρωπο. Είτε μέσω των ασθενών είτε μέσω των παιδιών.

Τι θυμάστε εντονότερα από την πρώτη μέρα που εργαστήκατε ως νοσηλεύτρια;

Η πρώτη μέρα που εργάστηκα ως νοσηλευτική λειτουργός ήταν στον ιδιωτικό τομέα στη Κύπρο. Δούλεψα 2,5 χρόνια στον ιδιωτικό τομέα στη Κύπρο και τώρα εργάζομαι άλλα 7 σχεδόν χρόνια στο δημόσιο τομέα.  Στον ιδιωτικό τομέα δούλευα σε κέντρο αποκατάστασης άρα θα έπρεπε όλοι οι ασθενείς να κάνουν μπάνιο είτε κλινήρης είτε στο κανονικό μπάνιο, να βρίσκονταν όλοι στο σαλόνι για πρόγευμα, να παρθούν αιμοληψίες, να δοθεί πρόγευμα, να κάνουν φυσιοθεραπεία. Άρα καθημερινώς είχα τροχάδην στην εργασία μου. Κάθε αρχή είναι και δύσκολη ό,τι και να κάνεις στη ζωή σου.

Θα θέλατε να μας περιγράψετε πώς είναι μία καθημερινή βάρδια στο νοσοκομείο;

Στη μονάδα εντατικής θεραπείας του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας γίνεται εξατομικευμένη νοσηλευτική φροντίδα του κάθε ασθενή. Η παροχή φροντίδας είναι συνυφασμένη και  συνάδει με τις ξεχωριστές και μοναδικές ανάγκες κάθε ασθενούς και είναι προσωποκεντρική και σχεδιασμένη στα μέτρα των ιδιαιτεροτήτων κάθε ατόμου – ασθενή. Στη Κύπρο χωρίζονται σε 3 βάρδιες η νοσηλεία των ασθενών. Η πρωινή, απογευματινή και η βραδινή βάρδια. Κατά τη πρωινή βάρδια γίνεται το κλινήρης λουτρό των ασθενών και η χορήγηση της φαρμακευτικής αγωγής. Και μετά ο κάθε ασθενής έχει τις δικές του παρεμβάσεις (νοσηλευτικές ή ιατρικές). Για παράδειγμα να τοποθετηθεί διαυλικός καθετήρας και να αρχίσει αιμοκάθαρση. Ή να ετοιμαστεί ο ασθενής για διαλογή για τον αξονικό τομογράφο. Λήψη αιμοκαλλιεργειών και άλλα.

 Τι είναι αυτό που αγαπάτε περισσότερο στην εργασία σας;

Είναι σε όλους γνωστό το γεγονός ότι το επάγγελμα του νοσηλευτή είναι ένα επίπονο επάγγελμα και αρκετά δύσκολο. Για να γίνει κάποιος νοσηλευτής, καλό θα είναι να γίνει από δική του επιλογή μιας και το επάγγελμα είναι απαιτητικό. Ένας νοσηλευτής θα πρέπει να είναι άρτια καταρτισμένος για να μπορέσει να είναι τόσο δίπλα στον ασθενή όσο και να ανταπεξέλθει στο λειτούργημα που πράττει προκειμένου να λάβει όχι μόνο την υλική αλλά κυρίως την ηθική ικανοποίηση. Η σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον νοσηλευτή και στον ασθενή είναι ιδιαίτερα σημαντική. Η επικοινωνία χρειάζεται να βασίζεται στην εμπιστοσύνη, στο σεβασμό και στην εκτίμηση ώστε να είναι ποιοτική. Μία τέτοια σχέση δεν είναι εύκολο να χτιστεί είτε με τον ασθενή είτε με τους συγγενείς του. Ωστόσο ο νοσηλευτής υποχρεούται να μη τα παρατήσει και να προσπαθήσει μέχρις ότου καταφέρει να έχει μία τέτοια επικοινωνία.  Έχοντας ποιοτική επικοινωνία, τόσο ο νοσηλευτής όσο και ο ασθενής θα λάβει ηθική ικανοποίηση. Ο νοσηλευτής γιατί θα συνεχίσει να φροντίζει τον ασθενή και ο ασθενής γιατί θα νιώσει πως έχει έναν άνθρωπο δίπλα του που θα τον στηρίξει.

Υπάρχει κάποια στιγμή στην επαγγελματική σας καριέρα που ήταν λιγότερο καλή και θα θέλατε να ξεχάσετε εντελώς;

 Υπήρξαν αρκετές δύσκολες στιγμές μέσα στα 7 χρόνια της επαγγελματικής μου καριέρας στην μονάδα εντατικής θεραπείας του γενικού νοσοκομείου Λευκωσίας στη Κύπρο. Το μόνο όμως περιστατικό που θα το σκέφτομαι όσο και αν περάσουν τα χρόνια, είναι μια αυτόματη αποβολή νεαρής κοπέλας μέσα στην εντατική, όταν την φρόντιζα εγώ, πριν λίγο καιρό.

Τι δυσκολίες αντιμετωπίζει ένας νοσηλευτής σήμερα;

Tο μεγαλύτερο πρόβλημα που υπάρχει στη Κύπρο είναι ο μειωμένος αριθμός νοσηλευτών στα νοσοκομεία. Αυτό επιφέρει κόπωση στους νοσηλευτές που έμειναν στα νοσοκομεία με τις διπλοβάρδιες.

Σκεφτήκατε ποτέ να εγκαταλείψετε το επάγγελμα της νοσηλεύτριας; Και αν ναι, γιατί;

 Λατρεύω το επάγγελμα μου, το αγαπώ. Για αυτό και θέλω να ενημερώνομαι με τις τελευταίες εξελίξεις, σε σχέση με την εντατική φροντίδα. Για να είμαστε ειλικρινείς, όλοι πιστεύω σκεφτήκαμε  κάποια στιγμή να φύγουμε από αυτό το επάγγελμα. Ο καθένας για το δικό του λόγο. Εγώ, για παράδειγμα ,το σκέφτομαι αυτό όταν φεύγω τα βράδια για να πάω νυκτερινή βάρδια και αφήνω το παιδί μου μόνο του με την μητέρα μου.

Πόσο άλλαξε την καθημερινότητα που βιώνετε στο νοσοκομείο η πανδημία του covid-19;

Άλλαξε αρκετά η καθημερινότητα στο νοσοκομείο. Νιώθουμε επί μήνες ότι έχουμε ξεπεράσει τα όρια αντοχής, όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά.

Είστε ικανοποιημένη με το πώς αντιμετωπίζεται η πανδημία (διεθνώς ή και τοπικά) ή πιστεύετε πως θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί με διαφορετικό τρόπο;

Είμαι αρκετά ικανοποιημένη από τα μέτρα που λαμβάνονται σε τοπικό ή διεθνής χώρο, αφού δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές για την μείωση των καθημερινών κρουσμάτων.

Τι θα λέγατε σε κάποιον που δεν πιστεύει στην ύπαρξη του covid-19, δεν τηρεί τα μέτρα προστασίας και δεν θέλει να εμβολιαστεί; Στους υπόλοιπους που τηρούν κανονικά όλα τα μέτρα αλλά έχουν κουραστεί με την πανδημία και ανησυχούν για το μέλλον;

Μέσα στην εντατική που δουλεύω οι πλείστοι ασθενείς είναι ανεμβολίαστοι και αρνητές. Κάποιοι απο αυτούς πεθαίνουν και κάποιοι άλλοι επιζούν. Οι ανεμβολίαστοι πρέπει να σκεφτούν ότι αν νοσηλευτούν στη μονάδα έχουν αρκετές πιθανότητες να πεθάνουν. Φυσικά υπάρχει και ένα μικρό ποσοστό εμβολιασμένων. Αυτοί οι εμβολιασμένοι είναι αυτοί που δεν ανέπτυξαν αντισώματα λόγω του βεβαρημένου ιατρικού ιστορικού τους ή λόγω ηλικίας. Θεωρώ πως δεν μας έμεινε αρκετός καιρός μέχρι το τέλος της πανδημίας. Φυσικά πάντα θα υπάρχει η ανασφάλεια και ο φόβος να μην κολλήσει αυτός που είναι νομοταγής με τα μέτρα.

Τέλος, τι θα συμβουλεύατε κάποιον που θέλει να ασχοληθεί με την νοσηλευτική; Τι να προσέξει;

Είναι συγκεκριμένοι οι τύποι ανθρώπων που αντέχουν να κάνουν αυτό το επάγγελμα, αλλιώς να το αποφύγουν. Στη σχολή ξεκινούσαν 300 άτομα και αποφοιτούσαμε 100. Έχει αρκετά δύσκολα ωράρια, άρα πρέπει να βγει το εβδομαδιαίο πρόγραμμα για να προγραμματίσεις το προσωπικό σου πρόγραμμα. Δουλεύεις αργίες. Να προσέξει την σωστή επικοινωνία μεταξύ νοσηλευτή και ασθενή, σε αυτό το κομμάτι θα πρέπει όλοι να δώσουμε έμφαση.

(Ευχαριστούμε πολύ)